Czego nie wolno mówić małemu dziecku

Są zdania, których rodzice lub opiekunowie nigdy nie powinni kierować do dzieci. Mogą wywołać u dziecka nie tylko płacz i frustrację, ale i konsekwencje na całe życie. Zaniżona samoocena to tylko jedna z nich.

Dziecko rozwija się bardzo szybko, czasem nam się wydaje, że pewnych rzeczy jeszcze nie rozumie, ale to błędne założenie. Maluchy rozumieją znacznie więcej niż nam, dorosłym się wydaje. Już jako niemowlęta reagują na swoje imię i odczytują ton naszego głosu. Doskonale wiedzą kiedy rodzice są radośni, zdenerwowani czy zestresowani.

Rozmawianie z maluchem od pierwszych miesięcy jego życia i traktowanie go jak człowieka, a nie tylko jak dziecko spowoduje, że w przyszłości możemy uniknąć wielu przykrych sytuacji i wypowiadania zdań, których nigdy nie powinno usłyszeć!

 

1.    Nie kocham cię już, bo jesteś niegrzeczny

Takie zdanie wypowiedziane do dziecka burzy całkowicie jego poczucie bezpieczeństwa. Dla każdego malucha to rodzice są całym światem i najważniejszymi osobami, bezgranicznie im wierzy i to przy nich czuje się bezpiecznie. Ważne, by tego nie zniszczyć i nigdy nie wypowiadać do dziecka słów, że go nie kochamy, bo np. było niegrzeczne, coś zepsuło lub źle się zachowywało.

 

2.    Uspokój się!

Kiedy dziecko płacze lub krzyczy, często słyszy od dorosłego, że ma natychmiast się uspokoić i przestać płakać. Oczywiście po takim "rozkazie" płacz przybiera na sile i zamiast upragnionego spokoju mamy rozhisteryzowane dziecko.

Powinnismy unikać tego typu zwrotów kierowanych do dziecka ponieważ powodują one skutek odwrotny do zamierzonego. Zamiast tego opanujmy najpierw swoje emocje, co też może nie być łatwe, a wymagamy tego od dziecka i następnie pomóżmy uspokoić się dziecku.

Możemy przytulić dziecko, spokojnie wytłumaczyć mu, że ma prawo się denerwować i wskażmy inne sposoby na rozładowanie złości.

 

3.    Jesteś niegrzeczny, zły, brzydki

Ocenianie dziecka w taki sposób przez pryzmat jednej sytuacji. w której źle się zachowało sprawia, że umniejszamy jego poczucie wartości. Nawet jeśli dziecko narozrabiało wyjaśnijmy mu że tak nie można, jest nam przykro, że coś zepsuło 

Wypowiadając tego typu zdania musimy pamiętać, że dziecko buduje sobie w głowie obraz własnej osoby ze słów rodziców. Jeśli zamiast pozytywnych cech częściej słyszy te negatywne może to prowadzić do tego, że dziecko będzie nieśmiałe, niepewne siebie, a w konsekwencji ciężko mu będzie budować relacje z ludźmi w szkole czy później w pracy.

 

4.    Nie płacz, przecież nie masz powodu

Sam fakt, że dziecko płacze oznacza, że ma jakiś powód. Może to być konkretna sytuacja, kłótnia z innymi dziećmi, a może po prostu jest smutne - chce się przytulić i poczuć bezpiecznie.

W takiej sytuacji zamiast wypowiadania zdań, które sygnalizują maluchowi, że płacze bez powodu, a dorosli bagatelizują jego problemy, starajmy się poznać punkt widzenia dziecka na całą sytuację. Jeśli nie chce rozmawiać, pomóżmy mu się uspokoić i dopiero wtedy porozmawiajmy o powodzie płaczu.

 

5.    Nie możesz, bo nie i już

Stwierdzenie to nie wnosi nic pozytywnego do relacji dorosły-dziecko. Pokazuje jedynie wyższość dorosłego nad dzieckiem.  Dziecko uczy się, że to dorosły ma zawsze racje, bez używania żadnych argumentów. Takie zachowanie może mieć swoje konsekwencje w przyszłości. Dziecko nie będzie potrafiło rozmawiać, przedstawiać swoich poglądów czy tez argumentować własnego zdania, nie tylko w stosunku do rodziców, ale tez w szkole czy w dalszej przyszłości i dorosłości.

Wyjaśniajmy każdą naszą decyzję w stosunku do niego, szczególnie jeśli czegoś mu zakazujemy.

 

6.    Przyjdzie ktoś i cię zabierze...

Straszenie dziecka nigdy nie było metodą wychowawczą. Najczęściej używają jej osoby, którzy nie znają innych metod, są bezsilni w stosunku do zachowania dziecka i nie szukają sposobów na rozwiązanie problemu, ale wybierają najkrótszą drogę jaką jest straszenie.

Powodowanie lęków w dziecku przed obcymi lub przed konkretnymi osobami może mieć poważne konsekwencje. Straszone dzieci boją się ciemności, nie chcą same zostawać w pokoju, czują się nieswojo w miejscach publicznych i panikują, jak tylko stracą z oczu rodziców.

 

7.    Jak przyjdzie tata, to zobaczysz...

Stawianie jednego z rodziców w roli osoby, która wymierza kary jest dla dziecka bardzo mylące. Kocha oboje rodziców tak samo i ciężko mu zaakceptować, że jedno z nich jest od rozpieszczania, a drugie od karania. Rodzice powinni budować szacunek na swój sposób, bez straszenia malucha.

 

 

Konsekwencje słów, które wypowiadamy do dziecka:

 

• naruszamy jego integralność.
• nie pozwalamy mu samodzielnie myśleć i podejmować decyzji.
• sprawiamy, że przestaje ufać wszystkim wokół, sobie przede wszystkim, a przez to traci poczucie bezpieczeństwa.
• staje się wycofane, boi się świata, często płacze z błahych powodów lub wręcz przeciwnie – jest niegrzeczne, agresywne.

 

Może się wydawać, że słowa te pójdą w niepamięć i dziecko jak tylko się uspokoi zapomni o nich. Jednak nie zawsze tak się dzieje i niektóre, zwłaszcza często powtarzane zwroty mogą mieć poważne konsekwencje, takie jak: zaniżona samoocena czy niskie poczucie własnej wartości. Zanim powiemy coś czego możemy żałować dajmy sobie chwilę na uspokojenie własnych emocji, policzmy do 10, a następnie postawmy na spokojna i rzeczowa rozmowę.